ინდაბრიუ გვერდითი მოვლენებია: ინდაპამიდით გამოწვეული დიურეზი შეიძლება იწვევდეს სითხის გაძლიერებულ გამოყოფას და ჰიდროელექტროლიტურ დარღვევებს.  ინდაპამიდის ერთ-ერთი ხშირი გვერდითი ეფექტია ჰიპოკალიემია. პაციენტების უმრავლესობაში კალიუმის შემცირება მწვავე არ არის და არ პროგრესირებს,  მაგრამ იწვევს სიმპტომებს 3-7%-ში. სავარაუდოდ კალიუმის დეფიციტი განვითარდება შემდეგ პაციენტებში: – რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერალდოსტერონიზმი, ღვიძლის და ასცეტური ციროზი, დიეტაში კალიუმის დეფიციტი და კალიუმის დაკარგვა თირკმლის პათოლოგიის გამო; – პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კალიუმის დონის დამაქვეითებელ მედიკამენტებს (კორტიკოსტეროიდები, კორტიკოტროპინი); – როდესაც ინდიპამიდი გამოიყენება მაღალი დოზებით (დღეში 5მგ-ზე მეტი)  ჰიპოკალიემია: შეიძლება განსაკუთრებული ყურადღება გახდეს საჭირო ხანდაზმუელბში, პაციენტებში, რომლებიც ერდროულად იღებენ კარდიოტონურ გლიკოზიდებს მაგ., დიგოქსინს), განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ვენტრიკულური არითმია ან სხვა მდგომარეობა, რომლის დროსაც ჰიპოკალიემია წარმოადგენს რისკს.  კალიუმის ქლორიდის დანამატებით მკურნალობა: შეიძლება აუცილებელი იყოს ჰიპოკალიემიით გამოწვეული მეტაბოლური ალკალოზის პრევენციისთვის.  ჰიპოქლორემიული ალკალოზი: შეიძლება განვითარდეს ჰიპოკალიემიის დროს, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმლის მწვავე დაავადებით, ჩვეულებრივ ეს მდგომარეობა ზომიერია და არ საჭიროებს სპეციფიურ მკურნალობას. პაციენტები კალიუმის და ქლორის სხვა დანაკარგით, როგორიცაა ინტენსიური ღებინება და დიარეა.  ინდაპამიდით მკურნალობის დროს შეიძლება განვითარდეს განზავებითი ჰიპონატრიემია და გაუარესდეს დროთა განმავლობაში. ეს ჰიპონატრიემია ძირითადად ვითარდება ფარულად, ქრონიკული თერაპიის დროს და ასიმპტომური და საშუალო სიმძიმისაა, ამ შემთხვევაში შრატში ნატრიუმის კონცენტრაცია სწრაფად უბრუნდება ნორმას თუ წყდება დიურეტიკის მიღება ან/და ხდება კალიუმის ან/და მაგნიუმის დანამატების მიღება. თუმცა იშვიათ შემთხვევებში აღინიშნა მწვავე ჰიპონატრიემია (შრატში ნატრიუმის კონცენტრაცია 120მექ/ლ-ზე ნაკლები).  ხანდაზმულ პაციენტებში, განსაკუთრებით ქალებში, რომელთა წონაც ნორმაზე ნაკლებია და რომელთა დიეტაც ღარიბია სითხეებით და ელექტროლიტებით, რომლებიც იღებენ საკვებ დანამატებს ნატრიუმის დაბალი შემცველობით, უფრო მაღალია განზავებითი ჰიპონატრიემიის რისკი, რომელსაც იწვევს დიურეტიკები. განზავებითი ჰიპონატრიემია ჩვეულებრივ ვითარდება პაციენტებში ჰიდროელექტროლიტური დაღვევებით, როგორიცაა შეშუპება და რომლებსაც ჩვეულებრივ მკურნალობენ სითხის შეზღუდვით (მაგ., 500მლ დღეში) და დიურეტიკების მოხსნით. საჭირო არ არის ნატრიუმის ქლორიდის მიღება.  შრატში კრეტინინის კონცენტრაციის ზრდა აღინიშნა პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში, რომლებიც იღებდნენ ინდაპამიდს თუმცა ეს ზრდა კლინიკურად უმნიშვნელოა.  პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში აგრეთვე აღინიშნა შარდში აზოტის ბალანსის ზრდა, რაც ასოცირებულია დეჰიდრატაციასთან.  თუმცა თირკმლის დარღვევის მქონე პაციენტებში რომლებიც იღებენ ინდაპამიდს აღინიშნა შარდში აზოტის ბალანსის და შრატში კრეატინინის კონცენტრაციის მცირედი ზრდა, ეს ცვლილებები მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება პლაცებოს გამოყენების დროს დაფიქსირებული მაჩვენებლებისგან.  ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება განვითარდეს ჰიპერურიკემია. მეორადი ჰიპერურიკემია დიურეზული თერაპიის შემდეგ ჩვეულებრივ ასიმპტომურია და იშვიათად იწვევს ჩიყვს, თუმცა ინდაპამიდის გამოყენება არ უნდა მოხდეს პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ჩიყვი, მისდამი ოჯახური წინასწარგანწყობა ან თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა.   მეტაბოლური ეფექტები თუმცა ინდაპამიდს გააჩნია მცირე ეფექტი შრატში ტრიგლიცერიდების, საერთო ქოლესტეროლის, მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (მსლპ), ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (ძდსლპ) და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (დსლს) კონცენტრაციაზე, ზოგიერთ პაციენტში ზრდის შრატში საერთო ქოლესტეროლის დონეს, თუმცა არსებული მონაცემები ინდაპამიდის ხანგრძლივი გამოყენების შესახებ შეზღუდულია.  თიაზიდური დიურეტიკები იწვევს საერთო ქოლესტეროლის, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების და ტრიგლიცერიდების კონცენტრაციის მცირედ ზრდას შრატში, თუმცა არ არსებობს მტკიცებულება ამ მოვლენების ინდაპამიდთან დასაკავშირებლად. უნდა გაითვალისწინონ იმის შესაძლებლობა, რომ ეს ზრდა შეიძლება მოხდეს ინდაპამიდით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს.  ჰიპერგლიკემიის და გლუკოზურიის შემთხვევები აღწერილია პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში. ინდაპამიდი დაკავშირებულია გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითებასთან ზოგიერთ პაციენტში. გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დარღვევის შესაძლებლობა უნდა გაითვალისწინონ ინდაპამიდის და სხვა თიაზიდური დიურეტიკების გამოყენებისას.  სხვა გვერდითი მოვლენები: ინდაპამიდის გვერდითი მოვლენები: ელექტროლიტებზე და მეტაბოლურ დარღვეებზე ხშირი არ არის.  ეს გვერდითი მოვლენები: ნერვულ სისტემაზე შემდეგია: შაკიკი, თავბრუსხვევა, დაღლილობა, სისუსტე, ლეთარგია, კუნთების სპაზმები, კიდურებში ჩხვლეტის შეგრძნება, ნევროზულობა, დაჭიმულობა, შფოთვა, გაღიზიანება და აჟიტაცია. ჩვეულებრივ ეს სიმპტომები ჩნდება დაახლოებით 5%-ში ან მეტში.  სინათლისადმი მგრძნობელობა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა, უძილობა, დეპრესია და მხედველობის დაბინდვა ჩნდება პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში.  დერმატოლოგიური რეაქციები ვითარდება პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში და მოიცავს გამონაყარს (მაგ., ერითემატოზულმაკულური), ურტიკარიას, ქავილს და ვასკულიტს.  გასტროინტესტინური რექციები აღწერილია პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ინდაპამიდს და მოიცავს ანორექსიას, მუცლის ტკივილს ან/და კრამპებს, დიარეას, კუჭის გაღიზიანებას, გულსირევას და ღებინებას. ეს გასტროინტესტინური რეაქციები ვითარდება პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში.  ორთოსტაზული ჰიპოტენზიის, ადრეული ვენტრიკულირი დეპოლარიზაციის, არარეგულრული გულისცემის და პალპიტაციის შემთხვევები აღინიშნა პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში.  შარდვის გახშირება ნოქტურიის და პოლიურიის შემთხვევების ჩათვლით აღწერილია პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში.  ინდაპამიდთან დაკავშირებული სხვა გვერდითი რეაქციები აღწერილი პაციენტების 5%-ზე ნაკლებში მოიცავს იმპოტენციას, შემცირებულ ლიბიდოს, რინორეას, სიწითლეს, წონის დაკლებას და პირის სიმშრალეს. აღწერილია ჰეპატიტი, რომელიც იხსნება პრეპრატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ინდაპამიდის გამოყენებისას მინიმუმ 1 პაციენტში მაინც.  უნდა გაითვალისწინონ შესაძლებლობა, რომ ინდაპამიდის გამოყენების დროს შეიძლება გამნვითარდეს თიაზიდურ დიურეტიკებთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები.

 

 

გაფრთხილება!
გაეცანით საიტებს: 1. ნეტკლინიკა
თანხლება სოციალურ ქსელებში: 1. ექიმთა კლუბი 2. ექიმთა და ფარმაცევტთა კონსულტაციები